Druga twarz Eisensteina w Królikarni
Rysunki Siergieja Eisensteina – rosyjskiego reżysera, scenarzysty, teoretyka filmowego i scenografa teatralnego, można od niedzieli oglądać w warszawskiej Królikarni. To pierwsza ich publiczna prezentacja. Wystawa pokazuje mało znany aspekt twórczości rosyjskiego filmowca – Eisensteina jako rysownika.Prezentowanych jest 90 rysunków, co stanowi niewielką część plastycznego dorobku artysty. W Centralnym Państwowym Archiwum Literatury i Sztuki w Moskwie znajduje się kilka tysięcy rysunków Eisensteina.
Pokazywane na warszawskiej ekspozycji prace powstały między 1942 a 1944 rokiem. Eisenstein pracował wtedy w Ałma Acie przy realizacji filmu „Iwan Groźny”. Reżyser podarował rysunki Lidii Naumowej – kostiumolożce pracującej przy tym samym filmie. Naumowa nigdy nie pokazała rysunków szerszej publiczności, ani ich nie publikowała. W spadku zapisała je swojej siostrzenicy Swietłanie Akczurinie, która kolekcję zaprezentuje specjalnie w Warszawie.
Na wystawie prezentowane są m.in. humorystyczne rysunki o tematyce erotycznej w tym seria „Lekcja dyplomacji”, przedstawiająca królową Elżbietę I w scenach z Lordem Leicesterem. Dodatkiem do ekspozycji są plakaty do filmów Eisensteina ze zbiorów Muzeum Plakatu w Wilanowie i prace współczesnej polskiej Grupy Twożywo, będące swoistym komentarzem do twórczości rosyjskiego artysty.
Za życia Eisensteina odbyła się tylko jedna prezentacja jego prac rysunkowych – w 1932 roku w Nowym Jorku, w galerii Johna Beckera. Część prezentowanych wówczas rysunków została wystawiona na aukcji w 1989 roku w Londynie w Sotheby’s, jako spuścizna po Johnie Beckerze. Po śmierci Eisensteina, jego rysunki prezentowane były na wielu światowych wystawach m.in. w 1963 roku w londyńskim Victoria and Albert Museum a w 1985 roku w Galerii Tretiakowskiej w Moskwie.
Wystawa w Warszawie odbywa się w ramach Sezonu Rosyjskiego w Polsce, pod patronatem resortów kultury Polski i Federacji Rosyjskiej. Ekspozycję będzie można zwiedzać do 16 stycznia.
Siergiej Eisenstein (1898-1948) jest autorem kilkunastu filmów, z których uznawane za najlepsze są „Pancernik Potiomkin”, „Stare i nowe” (1929) oraz „Iwan Groźny” (1944).