Oblęgorek

W XVI wieku należał do Hieronima Odrowąża, a w latach 1619 do 1883 był własnością rodu Tarłów. Podupadły majątek kupił rejent Mieczysław Halik budując tu w roku 1895 pawilon myśliwski zwany „Halinówką” – sąsiadujący z dawnym domem myśliwskim rodziny Tarłów -„Tarłówką”.W roku 1900 od Halika posiadłość odkupuje Komitet Jubileuszowy obchodów 25-lecia pracy pisarskiej Henryka Sienkiewicza i przekazuje pisarzowi jako dar narodu. Całość darowizny obejmowała również ponad 500 mórg ziemi, 60 szt. Bydła, 6 koni oraz niezbędne maszyny rolnicze. Tuż po zakupie przystąpiono do budowy rezydencji wg projektu architekta Hugo Kudera.

W latach 1902-1914 była ona letnią rezydencją autora „Quo Vadis?”. Piętrowy pałacyk z okrągłą wieża, do którego przylega pawilon myśliwski z 1895 roku i drewniana facjata wybudowana przez Tarłów, wpisany został w dniu 28 października 1971 roku do rejestru zabytków pod Nr 693. Syn pisarza Henryk Józef zarządzający majątkiem po śmierci matki, w roku 1955 przekazał całość państwu.

Zgodnie z jego wcześniejszym wnioskiem, w roku 1956 pałacyk stał się Muzeum Henryka Sienkiewicza. Otoczenie pałacyku stanowi piękny park urządzony przez założyciela Warszawskiego Ogrodu Botanicznego – ogrodnika Franciszka Szamiora. W zachodniej części parku w roku 1901 ustawiono popiersie Stanisława Staszica.

W parku rośnie wiele wartościowych okazów drzew: wierzby, klony, platany, jesiony, cisy a także mierzące ponad 4 metry obwodu w pierśnicy lipy. Godny odnotowania jest również, mierzący w obwodzie 175 cm., okaz tulipanowca amerykańskiego. Również do rzadkości należy rosnący po południowej stronie pałacyku krzew o nazwie perukowiec podolski.

Wracamy do parkingu tą samą drogą Przed dojściem do parkingu po lewej stronie niewielki domek a w nim mini muzeum kowalstwa założone przez Pana Moćko. Można tam zobaczyć artystyczne wyroby od okuć począwszy po kwiaty i przy okazji zakupić podkowę szczęścia na życzenie z datą i inicjałami.

Tekst: Jerzy Kapuściński