Kategoria: Teatr
Nowy dyrektor Teatru Lalki i Aktora Kubuś w Kielcach wystosował do widzów specjalny list, w którym nakreśla swoją wizję artystyczną i plany na nowy sezon. Zapraszamy do czytania!
Z nowym dyrektorem i pełnią optymizmu w zespole Teatr Lalki i Aktora "Kubuś" w Kielcach rozpoczyna nowy sezon artystyczny. Już w najbliższą niedzielę, 2 września o godz. 11.00 odbędzie się spektakl „Baśnie cygańskie. Romane paramisia”.
Z jedną z najbardziej zapracowanych w tym sezonie aktorek kieleckiego Teatru im. Stefana Żeromskiego – o tym, czy czeka na Dziką Różę, dlaczego nie chce, żeby jej dzieci smakowały teatru i dla kogo zrobiłaby coś, czego zazwyczaj nie robi…
Fundacja Studio TM obok mecenatu artystycznego, jakim otacza osoby uzdolnione aktorsko, plastycznie, tanecznie, muzycznie aktywnie zajmuje się również krzewieniem dziedzictwa kulturowego. Szczególnie bliska jest postać Dawida Rubinowicza , żydowskiego chłopca z Bodzentyna, który pozostawił po sobie Pamiętnik –wstrząsające świadectwo czasu, w którym przyszło mu żyć.
Drzewa szumią słodko i zdradliwe, kielecka szkoła krajobrazu usypia gdzieś pod Karczówką. Różańce aut mijają wąwozy gruzu. Kierowcy miotają wysokooktanową apostrofą modląc się o przykazanie jedenaste – ruszaj z kopyta.
Rozdano już nagrody w jubileuszowym 20. Plebiscycie Publiczności "O Dziką Różę". Najpopularniejszym spektaklem Teatru im. S. Żeromskiego w Kielcach w sezonie artystycznym 2011/12 zdaniem widzów były "Kpiny i kpinki" Mariana Załuckiego i Wojciecha Młynarskiego w reżyserii Mirosława Bielińskiego.
Grupa aktorów w składzie: Ewa Józefczyk, Ewa Pająk, Zuzanna Wierzbińskia, Marcin Brykczyński i Kuba Sielski przedstawiła brawurowo znakomitą komedię Nikołaja Kolady pt "Gąska". Ci, którzy oglądali spektakl podkreślają ekspresję i kunszt aktorski wykonawców.
Dyrektor Teatru im. Stefana Żeromskiego w Kielcach pragnie uczcić 20-lecie plebiscytu o Dziką Różę i… 20-lecie swojego dyrektorowania! Piotr Szczerski zaprasza publiczność do wspólnego świętowania!
Ważne wydarzenia to nieodłączna część rzeczywistości. Za każdym razem przeżywamy je z większą lub mniejszą tremą. Czasem jest ona pozytywna, czasem nas paraliżuje, czasem doświadczamy jej samotnie, a czasem grupowo. Często jednak bierzemy udział w sprawach istotnych dla naszych znajomych, co nie oznacza, że odczuwamy je w mniejszym stopniu. To przede wszystkim zależy od bliskości uczestników, a im większe tym bardziej powiązane odczucia.