Kategoria: Region

W XVI wieku należał do Hieronima Odrowąża, a w latach 1619 do 1883 był własnością rodu Tarłów. Podupadły majątek kupił rejent Mieczysław Halik budując tu w roku 1895 pawilon myśliwski zwany „Halinówką” - sąsiadujący z dawnym domem myśliwskim rodziny Tarłów -„Tarłówką”.

Średniowieczne źródła z XII wieku mówią o książęcym wiecu z Milicy (obecnie dzielnica miasta) około 1173 roku, a dokument Bolesława Wstydliwego z roku 1260 wymienia wsie – obecnie dzielnice miasta – Skarżysko, Bzin i Żyrcin obecnie Rejów oraz zasobne w bobry rzeki Kamienną i Łączną (obecnie Kamionka).

Oprócz znanych w całej Polsce dowcipów o tej miejscowości, zawdzięcza swoją sławę przede wszystkim sprowadzonym tu przez biskupa krakowskiego Gedeona (Gedkę) herbu Gryf w 1179 roku Cystersom. Sprowadzeni zakonnicy mają ogromny wkład w rozwój górnictwa i hutnictwa, którego tradycje na tym terenie sięgają II wieku przed naszą erą.

Ostrowiec pierwotnie Ostrów, w XVI wieku należał do Kacpra Maciejowskiego stolnika Sandomierskiego; nastepnie dziedzicami tej pierwotnie wioski byli w roku 1580 z Rytwin Zborowscy – Piotr, Andrzej, zaś w roku 1595 Jakub Gawronski dziedzic Ostrowa i Grocholic, książę Ostrowski – Janusz i Zasławscy: Dominik i Chryzostam. Za księcia Janusza ustala się nazwa Ostrowiec i wyniesienie Ostrowca do godności miasta.

Dziś zapraszam na spacer po Ćmielowie. Miasto położone jest między Przedgórzem Iłżeckim i Wyżyną Sandomierską, nad rzeką Kamienną, na trakcie między Ożarowem i Ostrowcem. Odwieczna rodzina Odroważów Szydłowieckich właśnie stąd bierze swą nazwę, Ćmielów bowiem w XIV wieku aż do roku 1408 zwie się wsią Szydłowem; od tej daty do roku 1427 Szydłowcem.

Opatów To stary gród wzmiankowany w końcu XII wieku stanowiący wówczas zapewne własność klasztorną cystersów lub benedyktynów. Nie ulega wątpliwości, że nazwa Opatowa wskazuje godność założyciela lub właściciela tego miasteczka – Opata czyli przełożonego klasztoru lub kapituły. Wiemy, że rozległe były posiadłości Świętokrzyskich Benedyktynów, którzy osiedli na Łysej Górze.

Dziś zapraszam do Sandomierza. Sandomierz w 1138 roku na mocy testamentu Bolesława Krzywoustego stał się stolicą jednego z księstw dzielnicowych i przekształcił się w osadę typu miejskiego, czego dodatkowym potwierdzeniem była fundacja, drugiego w Małopolsce po krakowskim, klasztoru Dominikanów.

Miasto powiatowe położone nad rzeką Czarną. Osada znana już w XIII wieku. W 1526 roku Hieronim Łaski, ówczesny właściciel Staszowa, na podstawie przywileju Zygmunta Starego nadaje osadzie prawa miejskie. W XVI wieku istnieją w mieście liczne warsztaty sukiennicze oraz kuźnica. W całym kraju były znane sukna staszowskie.

Osada leży w dolinie Czarnej na krawędzi dużych kompleksów leśnych. W okresie średniowiecza Kurozwęki były własnością możnego rodu Kurozwęckich, z którego wywodziło się wielu znakomitych mężów stanu i wybitnych duchownych. Jeden z nich biskup krakowski Zawisza, sprawował w Polsce władze w imieniu Ludwika Węgierskiego.

Busko-Zdrój należy do najstarszych miast Ponidzia. Dobra buskie należały do rycerza Dzierżka herbu Janina, który w latach 1180-85 sprowadził tu zakon norbertanów i nadał klasztorowi miejscowe dobra. Busko rozwijało się odtąd jako osada klasztorna. W 1252 r. Bolesław Wstydliwy nadał klasztorowi immunitet skarbowy.