Pomniki Kantora jak żywe
„Żywe pomniki” Tadeusza Kantora stanęły w środę przed Cricoteką na ulicy Kanoniczej w Krakowie. W ten sposób aktorzy związani z artystą uczcili 14. rocznicę śmierci twórcy Teatru Cricot 2. Otwarto też wystawę poświęconą jego najsłynniejszemu spektaklowi „Umarła klasa”. Jak co roku przed historyczną siedzibą Teatru Cricot 2 w Krakowie na charakterystycznych skrzyniach stanęły „żywe pomniki” według projektu Kantora:Jan Książek ubrany w strój Wielkiego Wędrowca z walizami w dłoniach, ze spektaklu „Kurka wodna”, oraz bracia bliźniacy Wacław i Lesław Janiccy jako dwaj chasydzi z deską ostatniego ratunku z przedstawienia „Nigdy tu już nie powrócę”.
Aktorzy biorący udział w happeningu podkreślają, że pokaz „żywych pomników”, który co roku organizują współpracownicy Kantora, stał się tradycyjną formą upamiętniania rocznicy śmierci genialnego artysty.
W Critotece została otwarta wystawa prezentująca eksponaty z najsławniejszego spektaklu Kantora „Umarła klasa” z 1975 roku. Pokazano na niej obiekty i rysunki z przedstawienia, a także słynną rzeźbę „Chłopiec w ławce z Umarłej klasy”, która znajduje się też na nagrobku artysty, oraz obiekt „Klasa Szkolna-Dzieło zamknięte”. Ekspozycję uzupełnia dokumentacja archiwalna: zapisy filmowe spektaklu, wypowiedzi Tadeusza Kantora, fotografie, książki, plakaty, programy i recenzje.
Tadeusz Kantor (1915-1990), malarz, scenograf, reżyser, autor tekstów teoretycznych na temat malarstwa i teatru, był jednym z największych twórców awangardy XX wieku. W czasie wojny założył pierwszy konspiracyjny teatr, po wojnie był współorganizatorem pierwszej w Polsce wystawy polskiej sztuki nowoczesnej.