Debata oksfordzka w Galerii ”Winda” KCK
„W Polsce nie ma warunków dla istnienia niezależnej prasy lokalnej” to temat, który inicjuje cykl debat oksfordzkich w Kielcach organizowanych przez Klub Retingera 20 lipca w Kielcach. We wtorkowej debacie która odbędzie się o godzinie 17.30 w „Galerii Winda” w Kieleckimo Centrum Kultury udział wezmą m.in. Jarosław Sellin, Juliusz Braun, Andrzej Marek, Janusz Knap, Bogdan Szwed, Robert Siwiec, Jarosław Babicki.Wtorkowe debaty oksfordzkie Klubu Retingera
Cykl debat oksfordzkich zainicjowany przez Klub Retingera w Kielcach skierowany jest do wszystkich osób chcących sprawdzić się na polu retoryki, spragnionych dyskusji na wysokim poziomie.
Debatuje się na całym świecie. Debatująca izba to miniatura współczesnego społeczeństwa demokratycznego. Debaty typu oksfordzkiego są szczególnie popularne w krajach anglosaskich: w Wielkiej Brytanii, Stanach Zjednoczonych, Australii… Na uniwersytetach i w szkołach działają kluby debatanckie, organizuje się krajowe i międzynarodowe mistrzostwa. Wszystko odbywa się według sprawdzonych reguł, określonych wielowiekową tradycją.
Liczne szczegóły procedury i zwyczaje debatanckie mają swe korzenie w tradycji londyńskiej Izby Gmin. Do najważniejszych należy jasny podział uczestników na dwie strony – polityczne “drużyny”, tzn. stronę rządową i opozycyjną (“za” i “przeciw”). Ten jasny i prosty, dwubiegunowy układ nie tylko wzmacnia dramaturgię debaty, ale i ułatwia jej śledzenie.
Najsłynniejszym w świecie uniwersyteckim klubem debatanckim jest bezsprzecznie Oxford Union Society, działający na uniwersytecie w Oksfordzie. Działająca nieprzerwanie od 1823 roku oksfordzka unia debatancka dysponuje swoim własnym budynkiem w centrum Oksfordu. Przez tamtejszą izbę debat przewinęła się niezliczona rzesza znanych polityków i myślicieli, którzy właśnie w Oksfordzie dojrzewali do swych przyszłych ról.
Należeli do nich m.in.: William Gladstone, współzałożyciel Unii, później wieloletni premier Imperium Brytyjskiego; prezydent USA Bill Clinton czy prezydent Pakistanu Benazir Bhutto, która pełniła funkcję prezydenta Unii w 1976 roku. Poza Gladstonem czterech innych członków komitetu kierującego Unią sięgnęło po urząd premiera Wielkiej Brytanii: Salisbury, Asquith, Macmillan i Heath. Liczba eks-członków Unii, którzy zostali ministrami jest trudna do ustalenia. Dość wspomnieć, że w aktualnym gabinecie brytyjskim co najmniej sześciu jego członków było kiedyś prezydentami Oxford Union. To tylko drobna ilustracja skali, na jaką debaty oksfordzkie po dziś dzień wpływają na anglosaską (i nie tylko) kulturę polityczną.
Debaty są przede wszystkim atrakcyjnym widowiskiem i nie dziwi, że zwolenników zdobywają również w innych krajach. Od kilku lat należy do nich również Polska. Program debat w szkołach średnich prowadzi Fundacja Batorego. Podobne inicjatywy wspiera Fundacja Rozwoju Demokracji Lokalnej.
Klasyczny, “oksfordzki” styl debatowania zawitał jednak do Polski dopiero z inspiracji prof. Zbigniewa Pełczyńskiego, wieloletniego wykładowcy Uniwersytetu Oksfordzkiego, który wprowadził debaty do programu prowadzonej przez siebie Letniej Szkoły dla Młodych Liderów Społecznych i Politycznych. Po raz pierwszy debata taka w ramach zajęć Letniej Szkoły odbyła się w Dębem k. Warszawy w 1994 roku.
Obecnie powstają w Polsce uniwersyteckie, szkolne i lokalne kluby debatanckie. Jednym z pierwszych była Unia Debatancka Uniwersytetu Warszawskiego, mająca już na koncie kilka udanych debat publicznych na kontrowersyjne tematy.
Rosnąca popularność debat “oksfordzkich” w naszym kraju może tylko cieszyć. Z jednej strony przyczyniają się one do wykształcenia nowej generacji osób aktywnych umiejących sprawnie posługiwać się słowem, pełnią więc istotną funkcję edukacyjną. Z drugiej – dostarczają wielu emocji i znakomitej rozrywki.
Więcej o Clubie Retingera
Wiecej o sztuce debatowania
Wtorkowa debata odbędzie się będzie w ramach ogólnopolskiego projektu debat publicznych „Jakie państwo?” finansowanego ze środków programu PHARE