Kino po Europie
Kino WDK zaprasza na letni przegląd filmowy „Kino po Europie”, w ramach którego zobaczymy osiemnaście filmów, reprezentujących wybrane kinematografie europejskie.Bilety na każdy seans w czasie wakacji tylko 10 złotych!
info: 36 55 148
kino@wdk-kielce.pl
Kino WDK jest kinem wolnym od reklam.
Seanse rozpoczynają się punktualnie o wyznaczonej godzinie.
Kino zastrzega sobie możliwość zmian w repertuarze.
sobota 1 sierpnia
godz.18:00 „Rusałka”
godz.20:00 – „Rosyjska arka”
niedziela 2 sierpnia
godz.18:00 – „Rosyjska arka”
godz.20:00 „Rusałka”
„Rusałka”, reż. Anna Melikyan, dramat, 2007, 115 min
Na imię miała Alisa i mieszkała nad morzem. Jej życie było całkiem zwyczajne. Marzyła o balecie, śpiewała w dziecięcym chórze i chodziła do szkoły specjalnej. Kiedy miała 6 lat przestała mówić. Kiedy miała 17 przeprowadziła się do Moskwy, a kiedy miała 18 poznała jego… i zniknęła. W wielkich miastach takie rzeczy zdarzają się cały czas. ..
Nagrody i nominacje:
2008 – Rosyjski kandydat do Oscara 2009!
2008 MFF w Karlowych Warach – Niezależna Kamera – Nagroda Czeskiej Telewizji
2008 MFF w Berlinie – nagroda FIPRESCI – Anna Melikian
2008 MFF w Sofii – Grand Prix – Anna Melikian
2008 MFF w Sundance – Nagroda dla reżysera – Anna Melikian
2008 MFF w Sundance – Oficjalna Selekcja
2007 Sochi Open Russian Film Festival – Najlepsza Aktorka – Masza Szalajewa
2007 Sochi Open Russian Film Festival – Oficjalna Selekcja
„Rosyjska arka” – reż. Aleksander Sokurow, Rosja, Niemcy, Francja, dramat kostiumowy, 2002, 96 min.
Współczesny filmowiec w magiczny sposób przenosi się do Ermitażu w Sankt Petersburgu z XVIII wieku. Spotyka tam cynicznego francuskiego dyplomatę z wieku XIX i wraz z nim odbywa niezwykłą podróż ścieżkami burzliwej historii Rosji, która kończy się w teraźniejszości. Przemierzając wspaniałe korytarze i salony tego pałacu, markiz i reżyser są świadkami niezwykłych scen z dziejów Imperium Carów: Piotr Wielki chłoszcze batem swego generała; Katarzyna Wielka podczas próby własnego przedstawienia, próbuje znaleźć miejsce, gdzie mogłaby się udać za potrzebą; rodzina ostatniego cara je wspólnie kolację, zupełnie nieświadoma nadchodzącej rewolucji. Setki tancerzy wirują na ostatnim Wielkim Balu w 1913 przy orkiestrze pod batutą Waleriego Giergiewa…
Krytyka o filmie:
„Rosyjska arka” jest fascynującym, absorbującym filmem, badającym rolę, jaką sztuka i historia grają w naszym życiu. Tym, co czyni go niezwykłym, jest fakt, że badanie to przyjęło formę pojedynczego, 90-minutowego ujęcia, nakręconego kamerą cyfrową o wysokiej rozdzielczości.(…). Widz zdaje sobie też sprawę z tego, że taki właśnie sposób narracji idealnie pasuje do zobrazowania tego akurat tematu. Jeśli historia i kultura są wiecznie płynne i nierozstrzygnięte, to być może najlepiej sportretować je jako podróż, płynny ruch przetykany momentami zawieszenia i oszałamiających konwulsji. Oglądając spokojniejsze chwile tego filmu zapomina się czasem, że nie wykonano żadnego cięcia, tylko po to by za moment zostać wprawionym w podziw nagłym ruchem kamery, rozpoczynającym kolejny, dynamiczny pościg.
Wrażenie bogactwa, ludzkiej harmonii, dokonań kultury, jakie zostawia Rosyjska arka jest porażające, lecz jednocześnie silnie odczuwa się, że to koniec pewnej epoki. (…).
Julian Graffy, „Sight & Sound”
tutaj możesz obejrzeć zwiastuny filmów:
http://www.youtube.com/watch?v=-tq6EB2yn6Y
http://www.youtube.com/watch?v=J–TDEHizVA
Te filmy trzeba obejrzeć jeszcze raz!