Good Bye, Lenin!
Październik 1989 roku to nie był najlepszy moment na to, żeby zapaść w śpiączkę. Zwłaszcza, jeżeli mieszkało się we Wschodnich Niemczech. Jeszcze gorszym pomysłem było obudzić się już po zburzeniu Muru Berlińskiego. Zwłaszcza, jeżeli było się zagorzałą działaczką głęboko wierzącą w to, iż nie ma na tej ziemi lepszego ustroju niż socjalistyczny…
Wszystko to jednak spotkało matkę Alexa. Rzeczywistości nie da się zmienić. Można jednak wykreować inną.Ciepła, wzruszająca komedia o tym, jak powodowany miłością do matki syn postanowił przenieść góry. A wszystko po to, by utrzymać ją w przekonaniu, że Lenin ostatecznie zwyciężył!
Film nagrodzono „Niebieskim Aniołem” na tegorocznym MMF w Berlinie.
Prasa o filmie
„Good Bye, Lenin!” to film genialny. Genialny technicznie: ciepłe, domowe zdjęcia. Półmrok jak wtedy, gdy wieczorem siadałeś na kolanach babci. I twarze, niezwykłe, bo zwykłe. Jak te na ulicy, a nie w „Twoim Stylu”. Casting-arcydzieło. Podobnie jak muzyka.”
Tomasz Piątek, Film
„Film ma świetne tempo, dobre dialogi i gagi, ciepłą atmosferę, nic dziwnego, że jest doskonale odbierany również poza Niemcami.”
Adam Rosnowski, Polityka
„Kapitalny pomysł miał Wolfgang Becker, reżyser oczekiwanej przez Niemców komedii „Good Bye, Lenin!” – zbadać, na czym polega nostalgia za komunizmem.
Tadeusz Sobolewski, Gazeta Wyborcza
„Ciepły, wciągający komediodramat”.
Eddie Cockrell, Variety
„Przełom 1989-90 należy już być może do historii, ale wciąż nie do końca odszedł w przeszłość. Zabawny i smutny jednocześnie, 'Good Bye, Lenin!’ przedstawia ówczesną rzeczywistość na tle nietypowego dramatu rodzinnego. Uniwersalny przekaz filmu to poświęcenie syna wobec matki, wzbogacony sporą dawką subtelnej satyry na temat absurdów sowieckiego bloku komunistycznego i wulgarności zachodniego kapitalizmu.”
Alan Riding, New York Times
„Cudowna filozoficzna przypowieść, oparta na równie cudownym pomyśle. Rzadkość: film pełen nostalgii, analizy politycznej i rozważań na temat manipulacji obrazami. Jednocześnie subtelny portret więzi pomiędzy dwojgiem ludzi. Zasługuje na coś więcej niż nagrodę za Najlepszy Film Europejski.”
Jean Roy, L’humanité
„Przezabawna smutna komedia. Niezwykle śmieszna, choć gorzka”.
Fabio Ferzetti, Il messaggero
„Jeden z najbardziej uznanych i udanych filmów – według widowni i krytyki.”
Carlos Sanchez Bolero, El mundo
„W miejsce rozebranego w 1991 roku pomnika Lenina powinno się postawić pomnik Wolfgangowi Beckerowi. 'Good Bye, Lenin!’ to jeden z najcudowniejszych niemieckich filmów ostatnich lat. Pomnik ku czci siły miłości”.
Peter Bander, Berliner Morgenpost
„Good Bye, Lenin!” to poruszająca metafora zjednoczenia Niemiec”.
El pais