Al Di Meola w Warszawskich Łazienkach

Koncert „Music for Peace” będzie kolejnym zdarzeniem muzycznym inicjowanym przez Stołeczna Estradę, którego główną ideą jest przesłanie pokoju i przyjaźni. Właśnie pod takim hasłem wystąpi w Warszawie 18 września 2004 o godz. 20 w niecodziennej scenerii Łazienek Królewskich – przy pomniku F. Chopina AL DI MEOLA z zespołem – światowa gwiazda jazzu.Koncert wybitnego gitarzysty będzie jednak przede wszystkim ucztą muzyczną dla miłośników jazzu i talentu AL DI MEOLI. Gościem specjalnym artysty będzie wybitny polski pianista JANUSZ OLEJNICZAK. Di Meola znany jest z inicjowania i uczestnictwa w niecodziennych projektach muzycznych oraz prób łączenia muzyki klasycznej z jazzem. Artyści wykonają wspólnie jeden z utworów F. Chopina, którego pomnik będzie rzeczywistym i symbolicznym tłem koncertu.

Koncert będzie otwarty, niebiletowany.
Zapowiada się duże wydarzenie muzyczne.

Al Di Meola objawił się w jazz-rockowych latach siedemdziesiątych; rozkochany w folkowych rytmach amerykańskiego Południa właśnie wtedy odkrył swój j a z z : ten zawieszony między pogodnymi rytmami fusion, ortodoksją synkopy oraz „blue note” a latynoskim tangiem, sambą i folklorem flamenco. Takie pojmowanie muzyki stało się dla gitarzysty źródłem spektakularnego sukcesu, ludycznej wręcz popularności, zachwytu krytyki i aplauzu słuchaczy. Rosnące zainteresowanie jazzem skłoniło go do podjęcia nauki w Berklee School of Music ,współpracy z zespołem fusion Barry’ego Milesa, oraz nagrań i koncertów z „Return To Forever ” Chicka Corei. Dopiero w 1976 r. zdecydował się na karierę solową; zrealizował ( przeważnie jazz-rockowe) albumy dla prestiżowej Columbii. W latach 1982 i 1983 nagrał dwie płyty ze słynnym akustycznym triem gitarowym (wraz z Johnem McLaughlinem i Paco de Lucia ). W 1985 r powstał legendarny Al Di Meola Project, najsłynniejsza „ warsztatowa” formacją gitarzysty. Nagrania z Chickiem Coreą („Return To Forever”, „No Mystery”, „Romantic Warrior” ), wieloletnia współpraca z Johnem McLaughlinem i Paco De Lucia ( „Friday Night In San Francisco”, „Passion, Grace & Fire”), nagrania z Larrym Coryellem i Birellim Lagrene ( „Super Guitar Trio”), eksperymenty z rockmanami: Philem Collinsem i Billem Brufordem, a nade wszystko poszukiwanie „własnej” stylistyki umiejscawiały muzykę Al Di Meoli w miejscu, z którego łatwo wskoczyć w komercyjny obieg nagród i list przebojów. Z drugiej strony twórczość Al Di Meoli nigdy nie poddawała się takim uproszczeniom. Kilkanaście autorskich albumów zyskało rekomendujące recenzje, prestiżowe nagrody i wielomilionowe nakłady. Bestsellerowe albumy ( „Elegant Gypsy”, „Friday Night In San Francisco” ) potwierdzały jedynie zachwyt i uwielbienie dla gitarowej stylistyki Al Di Meoli.

W jego muzyce miesza się delikatne, klasyczne brzmienie gitary akustycznej z futurystycznymi brzmieniami syntezatorów i etnicznymi brzmieniami instrumentów perkusyjnych. Di Meola należy do najciekawszych współczesnych gitarzystów jazzowych, wyróżniającym się otwartością na inne obszary muzyki; zainspirowany jazzem, etniczną world-music, latynoskim rytmem i melodią. Zaskoczył muzyczny świat albumami „Heart Of The Immigrants”, „World Sinfonia” oraz „Di Meola Plays Piazzolla”. Projekty te stały się dla gitarzysty syntezą muzycznych inspiracji; subtelną folkloryzującą, jazzową suitą. Muzyką emocji i nastroju. Improwizacją jazzu i melodyjnego rytmem tango.

Artysta zawsze poszukiwał nowych brzmień i muzycznych skojarzeń. Czynił to zarówno w jazz-rockowej wirtuozerii „Electric Rendezvouz”, „Scenario”, jak i w „Kiss My Axe”. Szczególnego wymiaru nabrała muzyka Al Di Meoli, gdy nad jazzową improwizacją panować począł latynoski rytm, subtelnie asymilowany folklor. Gitarzysta zawsze czerpał inspiracje dla swojej muzyki z folkloru latynoskiego. Początkowo zauroczony jazzową „fiestą” Chicka Corei, później brawurowym trio De Lucia- McLaughlin- Di Meola, wreszcie jazzowymi sambami Airto Moreiry.

AL. DI MEOLA – guitars

GUMBI ORTIZ – percussion

ERNIE ADAMS – drums

MARIO PARMISANO – piano

Tekst: Stołeczna Estrada