Między słowami

Co czuje człowiek w ogromnym mieście? Co jeśli w tym mieście panuje odmienna kultura i mentalność niż ta, która znamy?Tokio to jedno z większych miast naszego globu – 35 milionów ludności w całej aglomeracji, tysiące neonów, do tego najdłuższa na świecie sieć szybkich kolei miejskich i 23 ogromne dzielnice… A pośród tego zamętu dwójka zagubionych ludzi.
Dojrzały aktor, który przyjechał nagrywać reklamę whisky i młodziutka dziewczyna, która w Tokio towarzyszy swojemu zapracowanemu mężowi. Ten sam hotel, bar, ta sama bezsenność i uczucie osamotnienia. To powoduje, że dwie zupełnie inne osoby bardzo się do siebie zbliżają.
Zaczyna się więc banalnie i wydawać by się mogło, że skończy się tak samo – para ląduje w ogromnym hotelowym łóżku, a podczas rozstania wymieniają się adresami. Na szczęście scenariusz okazał się pod tym względem łaskawy dla osób nie przepadających za komediami romantycznymi.

Sztuczne uśmiechy, ogromne budynki, gry komputerowe, przemoc i kobieca stopa w dłoni mężczyzny…
Pomiędzy Bobem a Charlotte rodzi się uczucie, jednak bardzo delikatne i tak nienaturalne w tym szybkim i agresywnym świecie. Nie padają tu żadne wytarte slogany miłości, nie ma nadętych słów, ani pustych obietnic.
Główni bohaterowie potrafią zwyczajnie rozmawiać i milczeć. Rozmawiać o rodzinie, problemach, otaczającym świecie. Milczą zaś nie dlatego, że już wyczerpały się tematy, ale po prostu, że tak jest przyjemnie.
Pomiędzy parą mnóstwo jest drobnych gestów, wydawać by się mogło – nic nieznaczących, jednak często są one ważniejsze od słów.
Zakończenie i przesłanie należą natomiast do nas – zależą od naszej wyobraźni, wrażliwości i tego, co wyczytamy spomiędzy słów…

W filmie „Między słowami” oprócz scen z tętniącego życiem centrum Tokio są także te przedstawiające typowy Kraj Kwitnącej Wiśni, oprócz głośnej muzyki – delikatne dźwięki, oprócz zapełnionych ulic – zielone drzewa i japońskie wioski. Wzruszymy się, ale także zaśmiejemy. Jest to film prosty, ale też bardzo urzekający.
Warto obejrzeć także dlatego, że każdy z nas przecież szukał czasem oczu i dłoni, które tak samo gubią się w pędzącym świecie.

W rolach głównych Scarlett Johansson i Bill Murray,
reżyseria i scenariusz Sofia Coppola;
zdjęcia Lance Acord ,
muzyka William Storkson.
Film dla widzów od lat: 15 czas trwania: 102 min.